پیش‌بینی ها از کاهش ارزش طلا در دراز مدت خبر می‌دهند

18

جودی شلتون، مشاور ارشد سابق وزارت خزانه‌داری در دوره اول انتقال قدرت دولت ترامپ، معتقد است که عدم قطعیت بازار ناشی از جنگ تجاری – تعرفه ای، تاثیر دراز مدتی بر بازار فلزات گرانبها ندارد.

این اقتصاددان پولی در مورد دلار «قابل اعتماد» آمریکا و افزایش قیمت طلا، موضع خوش‌بینانه‌ای اتخاذ کرده و راهکار منحصر به فردی برای تضمین ثبات مالی آنها ارائه می‌دهد.

شلتون، عضو ارشد موسسه ایندیپندنت و نویسنده کتاب «به خوبی طلا: چگونه قدرت پول سالم را آزاد کنیم» به فاکس نیوز دیجیتال گفت: «وقتی مردم به آینده دلار یا نقش پول آمریکا به عنوان ارز ذخیره غالب جهان شک می‌کنند، من باور نمی کنم. برعکس، من فکر می‌کنم دلار آینده بزرگی در پیش دارد.»

او ادامه داد: «من فکر می‌کنم که ما باید به اصول بنیادین خود وفادار باشیم و تلاش‌هایمان را برای بازگرداندن وضعیت مالی و پولی سالم دو چندان کنیم.»

ترامپ پس از آنکه بانک مرکزی نرخ بهره را ثابت نگه داشت، پاول، رئیس فدرال رزرو، را «احمق» خواند

یک «کار بسیار هوشمندانه» برای اقتصاد آمریکا این است که وزارت خزانه‌داری یک اوراق بهادار ۵۰ ساله قابل تبدیل به طلا منتشر کند که در سررسید بتوان آن را با مقدار ثابتی از طلا معاوضه کرد. شلتون امیدوار است این کار در ۴ ژوئیه ۲۰۲۶، در دویست و پنجاهمین سالگرد امضای اعلامیه استقلال، انجام شود.

او خاطرنشان می‌کند که آمریکا بزرگترین دارنده ذخایر رسمی طلا در جهان است و خزانه‌داری آن ۲۶۱ میلیون اونس در اختیار دارد. صبح امروز، قیمت طلا حدود ۳۳۴۰ دلار در نوسان بود.

دلار آمریکا پس از اعلام فدرال رزرو در روز چهارشنبه مبنی بر عدم تغییر نرخ بهره، قدرت خود را در برابر سایر ارزهای اصلی مانند ین و فرانک سوئیس حفظ کرد.

شلتون توضیح داد: «این راه خوبی است تا مطمئن شویم هیچ‌کس در دولت‌های بعدی از الان تا آن موقع، ایده هوشمندانه فروش ذخایر طلا را نداشته باشد. بیایید از آنها برای انبار کردن استفاده کنیم تا به عنوان وثیقه برای این اوراق قرضه طلای بلندمدت عمل کنند.»

«و آنگاه اوراق قرضه طلا به معیاری برای سنجش این تبدیل می‌شود که آیا ایالات متحده، تحت نظر افرادی در کاخ سفید، کنگره و فدرال رزرو، واقعاً می‌تواند در جهت متعادل کردن بودجه و دستیابی به نقدینگی پیشرفت کند یا خیر.»

شلتون که تاکنون «بازخوردهای مثبتی» از دولت فعلی ترامپ در مورد این ایده و دیگر رهبران تجاری مانند لری کادلو از فاکس بیزینس و استیو فوربس دریافت کرده است ، استدلال خود را برای یک دلار «قوی» تحت ریاست جمهوری چهل و هفتم گسترش داد.

این اقتصاددان خاطرنشان کرد: «اگر دلار قوی باشد، رقابت برای صادرات ما در بازارهای خارجی بسیار دشوار می‌شود. و باعث می‌شود هزینه کالاهای وارداتی در مقایسه با کالاهای تولید داخل ارزان‌تر به نظر برسد. بنابراین فکر می‌کنم مردم در ابتدا فکر می‌کردند چون ما تعرفه‌ها را اعمال می‌کنیم، به طور خودکار شاهد تلاش شرکای تجاری خود برای دستکاری ارزهایشان خواهیم بود.»

شلتون افزود: «ضعیف‌تر شدن ارزهای آنها به معنای قوی‌تر شدن دلار است. همچنین می‌تواند به این معنی باشد که اگر مردم کالاهای تولید داخل را به کالاهای خارجی ترجیح دهند، زیرا این واردات اکنون نسبتاً گران‌تر شده‌اند، تقاضای کمتری برای آن ارزهای دیگر وجود خواهد داشت.»

ارزش دلار در دراز مدت

«واقعاً هیچ جایگزینی برای دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی وجود ندارد. بنابراین انتظار دارم که در آینده شاهد تقویت دلار باشیم، نه تضعیف آن.»

شلتون مسئولیت هرگونه عدم قطعیت دلار را بر عهده فدرال رزرو گذاشت، زیرا «مردم متوجه شده‌اند که فدرال رزرو دانای کل نیست.»
او عنوان کرد: «فدرال رزرو به وعده‌هایش عمل نکرده است… و من فکر می‌کنم فدرال رزرو بر اساس یک بده‌بستان نادرست بین رشد و تورم عمل می‌کند. این چیزی نیست که بده‌بستان‌ها باید باشند. نیاز ما این است که یک برنامه داشته باشیم که منطقی باشد، نه یک منحنی بازدهی معکوس که تحت نظر فدرال رزرو داریم. شما به نرخ بازده مثبت نیاز دارید.»

شلتون گفت: «البته فدرال رزرو در حال اعمال نرخ محدودکننده‌ای برای استقراض است. من فکر نمی‌کنم این راه درستی باشد. فکر نمی‌کنم فدرال رزرو باید هزینه سرمایه را مانند بانک دولتی شوروی سابق تعیین کند و صرفاً تصریح کند که این نرخ بهره است، چون ما این را می‌گوییم. من ترجیح می‌دهم نیروهای بازار عرضه و تقاضا برای سرمایه را وارد معادله کنم.»

این اقتصاددان با استفاده از یک کلمه برای توصیف وضعیت اقتصاد امروز، ادعا کرد که اقتصاد برای تأثیر کامل دستور کار رشد عرضه‌محور دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، «آماده» است.

او گفت: «من فکر می‌کنم اقتصاد آماده، مایل و قادر به تحقق این تحول است. و این تحول، چشم‌انداز رئیس‌جمهور ترامپ برای تبدیل اقتصادی است که به نظر من به طور فزاینده‌ای به سمت مدیریت و تغذیه دولتی در حال تغییر است، به اقتصادی که توسط ابتکار عمل بخش خصوصی هدایت می‌شود، که بسیار سالم‌تر، بسیار پربارتر خواهد بود و می‌تواند رفاه واقعی را به ارمغان بیاورد.»